to fight, to combat, to make war, to engage in action;
to quarrel, to dispute, to contest;
— սկզբնամարտութեամբ, to skirmish.
μάχομαι pugno ἁγωνίζομαι, ἁθλέω certo, contendo ἑκπολέμω expugno παλαίω luctor. Մարտ դնել. պատերազմիլ. կռուիլ. մրցիլ. կագել. հակառակիլ. մաքառիլ.
Մարտեաւ այր մի ընդ նմա։ Մարտեան ընդ միմեանս երկոքեան յանդի։ Մարտնչել ընդ քաղդէացիս։ Մարտնչել քաջութեամբ։ Մարտնչէին հրէայքն ընդ միմեանս։ Մարտեան ընդ իս ի տարապարտուց։ Մարտի՛ր զբարուոք մարտն հաւատոց.եւ այլն։
Միթէ մարտնչիցի՞ ինքն ընդ իւր վարդապետս. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Սատանայ մարտուցեալ ընդ յովբայ, եւ այնդափ ի նմանէ յաղթահարեալ, մինչեւ յայսպէս մարդկանէ դիւրաւ մարտնչելի եղեւ։ Մերկ գոլով՝ իբրեւ վառեալ ահագին երեւէր մարտնչողացն. (Իսիւք.։)
Գտանի եւ ՄԱՐՏՆՉԵԱԼ. Եւս. քր. ՟Բ։ եւ ՄԱՐՏԵԱԼ. (Թէոփիլ. ՟խ. մկ.։)
Տե՛ս եւ ՄԱՐՏՈՂ՝ ի բառն Մարտիչ։
Դարձեալ հրէական ձեւով ի ժողովուրդն մտանեն, որպէս զի մի՛ մարտուցեալք լիցին կամ հալածեալք. (Ոսկ. գծ.։)