adj.

densely inhabited, crowded with inhabitants;
cf. Մարդալից.

adj.

Ուր իցէ խտութիւն՝ այսինքն բազմութիւն մարդկան. մարդաշատ. բազմամարդ.

Շինել քաղաքս բազմաբնակս, եւ շէնս գլխաւորս եւ մարդախիտս. (Խոր. ՟Բ. 7։)

Շահաստանն դուին մարդախիտ. (Արծր. ՟Դ. 4։)

Իբրեւ զքաղաք մարդախիտ. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)