adj.

riding;
—ք, cf. Ձիընթացք.

adj.

Որպէս Ձիընթաց.

Ձիընթացիկ թատերք, կամ արշաւանք, կամ ասպարէզ. (Վրք. ոսկ.։ Արծր. ՟Ա. 15։ ՟Դ. 6։)

adv.

Իսկ մ. իբր Ձիավարելով. .

Ի կրկիսին մեծի դարձեալ՝ ձիընթացիկ կառավարեալ. (Շ. վիպ.։)

s.

ՁԻԸՆԹԱՑԻԿՔ գ. cf. ՁԻԸՆԹԱՑՔ.

Ի ձիընթացիկս, ուր ոչ գոյ ձեղուն. (Ոսկ. յհ. ՟Գ. 12։)