Հեթանոսական

adj.

ἑθνικός, -κή, -κόν gentilis ἐλλενικός, -η, -ον graecus, -a, -um, graecanicus, hellenicus. Սեպհական հեթանոսաց կամ հեթանոսութեան. հելլենական. արտաքին.

Ի հեթանոսական օրէնս. (Նախ. ՟բ. մակ.։)

Ի հեթանոսականէն ի բաց հեռացան ի մոլորութենէ։ Իմաստութեամբ հեթանոսականաւ. (Աթ.։)

Հեթանոսական բարբաջմունք, սովորութիւնք, կրթութիւնք. (Յճխ.։ Յհ. կթ.։ Իգն.։)

Ի հարկէ երթեալ հասանիցեմք ի հեթանոսական զրուցակարգութիւնս։ Վասն հմայից ինչ հեթանոսականաց։ Ըստ հանդուրժելոյ հեթանոսական լսելեացդ. (Խոր.։)

Ոչ խառնակելով ընդ հեթանոսական պաշտօնս. (Շար.։)

ՀԵԹԱՆՈՍԱԿԱՆ. Իբր Հեթանոս.

Իբրեւ զհեթանոսական կամ իբրեւ զմաքսաւոր տեսանել. (Բրս. կանոն.։)

Դիմէր ի վերայ հեթանոսական թագաւորացն. (Ագաթ.։)

Ամենայն հեթանոսականքն ժողովեալ էին ի պաշտօն կռոցն. (Ճ. ՟Բ.։)

Ոչինչ յումեքէ առնուն զհեթանոսականացն. (՟Գ. Յհ. 7։)