cf. Հաւաստեաւ.
σαφῶς, δήτα certe, manifeste, sane, utique ἁκριβῶς diligenter, exacte, plane. որ եւ ՀԱՒԱՍՏԵԱՒ, ՀԱՒԱՍՏԱԲԱՐ. Հաւաստի. հաւաստիւ. անրկբայաբար. հաստատապէս. անշուշտ. ստուգապէս. եւ Յստակապէս. յայտնապէս.
Հաւաստապէս քննել, կամ ցուցանել. (Պիտ.։ Փարպ.։)
Ապողոն դիւթելով՝ ո՛չ հաւաստապէս եւ ոչ յանդիմանաբար հրամանատուութիւն առնէր, այլ՝ երկդիմի եւ անորոշ պատամս տայր. (Նոննոս.։)
Ասա՛ հաւաստապէս ո՛չ զայլ ուրուք կրել զկիրս, այլ զմես. (Նիւս. խոստով.։)
Թէ ոչ մահն հաւաստի, ապաքէն եւ ոչ կեանքն հաւաստապէս. (Անան. եկեղ։)
Որպէս մարմին քեզ հաւաստապէս։ Հրեշտակք հաւաստապէս՝ բացակայք յերկրային կրից. (Նար. ՟Ղ՟Գ. եւ Նար. առաք.։)