adj.

ՀԱՆՃԱՐԻՄԱՍՏ ՀԱՆՃԱՐԻՄԱՑ. Ուր գոյ իմաստ կամ իմացուած հանճարոյ. խորհրդաւոր. հանճարաւոր. հանճարեղ. խելացի, բարակ խելքի բան.

Հանճարիմաստ խոհականութեամբ, նախահոգակ խորհրդով. (Յհ. կթ.։)

Թողից եւ զայլսն ամենայն հանճարիմացն մեկնողութիւնս. (Սկեւռ. լմբ.։)