ἅμαλος, κωφός mutus, tacens. Անխօս. անբարբառ. կապեալ լեզուաւ. պապանձեալ. որ եւ միանգամայն խուլ. (զի խլութիւն է պատճառ համրութեան) լծ. ընդ Յամր. որպէս յամրալեզու.
Ո՞վ արար զխուլն եւ զհամրն։ Որպէս համր՝ որ ոչ բանայ զբերան իւր։ Համր եղիցին շրթունք նենգաւորք։ Եբաց զբերանս համերց։ Խլից լսել տայ, եւ համերց խօսել։ Կաղս, կոյրս, համրս։ Համերքն խօսէին։ Զլեզու քո կապեցից ի քիմս քո, եւ եղիջիր դու համր.եւ այլն։
Դեւ մի համր։ Զոր ունի այս համր։ Համրդ եւ խուլ այս. իմա՛ զդեւն համրացուցիչ։
Համր բնութիւնքն երգեցին զօրհնութիւնս ովսաննայիւ,. այսինքն տղայք դեռ անբարբառք. (Եփր. ծղկզրդ.։)
Բարբառեցուցանես համերս. (Նար. ՟Լ՟Դ։)
Քերթողական է հոլովս.
Նման գոլով խուլ եւ համրին, եւ ի դիւաց խցեալ խըլին. (Յիսուս որդի.։)