persuading;
persuasive;
— լինել, to persuade, to convince;
cf. Թափիչ.
(իբր համոզակեար. ի պրս. քէար. օղ, իչ) Համոզիչ. ամոքիչ. որ ջանայ հաւանեցուցանել. խրատատու.
Զօրէն համոզակեր թովչի. (Փիլ. տեսական.։ Խոր. ՟Գ. 65։)
Զհայրն մշակ, փոխատու, համոզակեր, եւ առատ պարգեւատու բանն անուանեաց. (Եփր. աւետար.։)
Ի մէջ անկանիցիմ ասէ (կռուողաց), եւ համոզակե՞ր լինիցիմ, զի ես եւս վէրս առից։ Համոզակեր խրատեմ լինել, եւ ոչ վէրս առնուլ։ Յաջ եւ յահեակ մրցեալ ղօղիցիս զհամոզակերօքն։ Մի՛տ դիր բազմամբոխ համոզակերացն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։ եւ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3։)