եւ մ. ՀԱՄՈՒՌ կամ ՀԱՄՈՒՌՆ. Համօրէն բազմութիւն. եւ Միահամուռ. (լծ. թ. ճիւմհիւռ. իսկ հյ. որպէս թէ համ ի մի ուր, կամ խուռն համայն ի մի վայր)
Եւ ժողովոյն միանգամայնք, խումբ, համուռն, հոյլ. (Թր. քեր. (ուր Նչ. եւ Երզն. գրեն, համուռ։))
Համուռն՝ միաբանեցին եկին լսի։ Համուռ կուտեցին։ Հ հասին. (Երզն. քեր.։)