s.

ԿՄԱՅԵԱԿ կամ ԿՄԱՅԵԿ. Կամ է Սուտ զարդ, պաճուճանք. եւ կամ Բիծ, սպի, արատ.

Ընդ այսչափ գործիս եւ վէրս թափանցանց ... բարեբախտի եւ երջանկի վիճակի մասն ընկալաւ առանց կմայեկաց եւ տգեղութեանց. (Փիլ. լին. ՟Բ. 59. ուր լտ. ըստ Ամբրոսիոսի, առանց արատոց։)

Առանց կմայեկաց. (լծ. առանց պաճուճանաց. Լծ. փիլ.։)

Իսկ (Հին բռ.)

Կմայեակք. հմայականք, խտրանք։