ulcer;
sore, wound.
ἔλκος որ եւ κήλη, κηλίς ulcus, ulcera (լծ. թ. քէլ ). Խաղաւարտ կեղեւաւոր. պալար եռացեալ. խոց եւ խոյլ կամ սպի ի վեր երեւեալ ի մարմնի. cf. ԿԵՂԱՆԿ, cf. ԿԵՂԱՑԱՒ, եւ cf. ՔԱՂՑԿԵՂ. խոց. չիպան. էարա, տիւմպէլ, քեր։ (Ել. ՟Թ. 9=11։ Օր. ՟Ի՟Ը. 27. 35։ Ղեւտ. ՟Ժ՟Գ. 18=23։ Յոբ. ՟Բ. 7։)
Մի՛ լիցուք այլոց բժիշկք՝ չարաչար կեղօք լցեալ քս. (Սարգ. յկ. ՟Բ։)
Գտանել տանջանաց աստ չարաչար կեղօք՝ ընդ հուր եւ ընդ ջուր անցին. (Տաղ.։)
Ի չարութեանն կեղս խառնեալք. (Ոսկ. փիլիպ. յն. կեղեալք. ἠλκωμένοι.)
Բանք նոցա նմանեալ են կեղոյ (քաղցկեղի)։ Չիք բժշկութիւն այսմ կեղոյ. (Եփր. ՟բ. տիմ.։)
Եղիցին կեղ մահու։ Եղեւ ճարակ կեղոյ առանց բժշկութեան։ Ախտ հիւանդութեան, որ էր նա կեղ. (Եւս. ՟Է. ՟Ը. ՟Թ։) Տե՛ս եւ ՍՐԱԾՈՒԹԻՒՆ։
ԿԵՂ Ի ԿԵՂ. մ. Իբր ռմկ. քովէ քով. Կամ իրարմէ զատ.
Մատոյց զայն աբրահամ, եւ յօշեաց դէմ դէմ, եւ կեղ ի կեղ. (Մծբ. ՟Դ. ըստ. Ձ. իսկ տպ. այլազգ։)