adj.

ԿԱՄԵՑՈՂԱԿԱՆ որ եւ ԿԱՄԱԿԱՆ. Ունակ կամաց, եւ որ ինչ անկ է կամաց, կարողութեան կամ ներգործութեան կամելոյ.

Զբանականն, զկամեցողականն. (Դիոն. ածայ.։)

Առաջին եւ գլխաւոր ներգործութիւն մարդոյ, զիմացողականն ասեմ, եւ կամեցողական։ Կամեցողական զնոյն զմի տէրն մեր քարոզել։ Այսոքիկ կամեցողականաւն որ ի նորին մարմինն՝ գործիւր. (Գերմ. թղթ.։)

Զկամելն եւ զներգործելն. ասեմ զնոյն ինքն կամեցողական եւ ներգործողական զօրութիւն։ Կամք, այն՝ որ է կամեցողական զօրութիւն բնութեան. (Դամասկ.։)