adj.

Ուր իցէ խռովութիւն. խռովիչ, եւ խռովեալ. անհանգիստ. ծփական.

Սատանայի խռովական իշխանութիւնն կործանէր. (Արշ.։)

զխռովական կեանս եւ զբազմալիս՝ ծովու նշանակէ անուամբ. (Լմբ. յայտն.։)

Երկարաւորացս սրտմտութիւն խռովական իմն է եւ անբան. (Եփր. աւետար.։)

Ի գռեհից եւ ի խռովական ամբոխէ փախչել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 15։)

Մի՛ ապա լիցի ձեզ խռովականս ինչ առնել. (Յհ. կթ.։)