s.

perturber;

adj.

disturbing, seditious, factious.

adj.

ταράσσων, συστασιαστής conturbans, seditiosus. որ եւ ԽՌՈՎԵՑՈՒՑԻՉ. Վրդովիչ, խռովարար.

Հրձիգ արար զխռովիչսն ժողովրդեան իւրոյ։ Ժողովեցան առ նա ամենայն խռովիչք ժողովրդեանն։ Բարբաբբա՝ կապեալ ընդ խռովիչսն։ Ապականիչ եւ խռովիչ ամենայն հրէից. (՟Ա. Մակ. ՟Գ. 5։ ՟Է. 22։ Մրկ. ՟Ժ՟Ե. 7։ Գծ. ՟Ի՟Դ. 5։)

Հրամանայ խռովչի. (Մծբ. ՟Գ։)

Բռնանայր բռնութիւն խռովչացն. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 20։)

Ռամիկ խռովչացն եւս ի հանդիսի անցեալ. (Յհ. կթ.։)