adj.

restless, fretful, agitated;
turbulent, unquiet, tumultuous;

adv.

incessantly, always;
— կալ, to fret, to be agitated, to fidget;
— առնել, to fret, to agitate.

adj.

Որ ոչ հանգչի. չունօղ զհանգիստ եւ զկայ՝ յերեսաց անդադար աշխատութեանց, կամ տառապանաց, եւ շարժման. ուր ոչ գոյ հանգիստ. րահաթսըզ. արասըզ. պիհուզուր.

Անհանգիստ եղեաք. (՟Ա. Կոր. ՟Դ. 11։)

Անքուն եւ անհանգիստք լինէին։ Անհանգիստ առնիցեն զմեզ պատերազմաւ. (Փարպ.։)

Անհանգիստ աղօթիցդ։ Անհանգստից վանք (որ եւ Ակումիտաց). (Վրք. հց.։)

Անհանգիստ բարբառով. (Շար.։)

Անհանգիստ օրհնութեամբք. (Յճխ.։)

Անհանգիստ հալածանօք. (Պիտ.։)

Անհանգիստ պատերազմօք. (Լաստ.։)

Անհանգիստն հազարաւուխտ (որ չտայր դուլ եւ դադար). (Փարպ.։)

Շրջեալ ի վերայ անհանգիստ ալեացն։ Յանհանգիստ երերմունս։ Անհանգիստ լեզուաւ. (Ագաթ.։)

Խռովէին զաշխարհս, եւ անհանգիստ պահէին. (Խոր. ՟Գ. 24։)

Անկանին յուժոյ իբր զանհանգիստ անխնամս. (Պիտ.։)

Զանհանգիստն ընդունի զպատիժս. (Յճխ. ՟Ժ։)

adv.

Առանց հանգչելոյ. անդադար.

Խորամանկութեամբ անհանգիստ ջանացեալ. (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 6։)

Զտիւ եւ զգիշեր անհանգիստ նմա ժամ աղօթից էր։ Անհանգիստ ի նոյն խորհուրդս ճեպեցուցանէր։ Աղաղակէին առ միմեանս անհանգիստ. (Փարպ.։)