Անհայր

adj.

ἅπατωρ. patris expers. Որոյ չիք հայր. հայր չունեցօղ. աթասըզ. պապասըզ. Զմելքիսեդեկէ ասի, ըստ որում չիք հայր նորա նշանակեալ ի սուրբ գիրս.

Անհայր, անմայր, չհամարեալ յազգս (այս ինքն յազգահամարի). (Եբր. ՟Է. 5։)

Առաւել զՔրիստոսէ, որ ըստ մարմնոյ ծնաւ ի կոյս մօրէ առանց մարմնաւոր հօր.

Անմայրն անհայր լինի ... Անմայր յառաջնումն, եւ անհայր յերկրորդումս։ Անհայր աստի, այլ եւ անմայր անտի. (Ածաբ. Ծն. եւ Առ որս. ՟Գ։)

Անմայր ի Հօրէ անսկզբնաբար՝ լինել անհայր ի սրբոյ Կուսէն։ Անհայր ծնունդ. (Շար.։)

Զանհայրն մանուկ՝ մայրդ որդեպէս գերագգուեցեր. (Նար. կուս.։)

Ո՞ պատմեսցէ զազգատոհմն անհօրն (ըստ մարմնոյ), եւ անմօր (ըստ Աստուածութեանն). (Սարկ. հանգ.։)

որպէս որբ կամ անխնամ մնացեալ ի հօրէ.

Հարցցո՛ւք ընդ հարս մեր. եւ արդ զիա՞րդ ոք մեզ պատմեսցէ, անհայր գոլով, սակս քո. (Մագ. ՟Թ։)

Անառաջնորդ. ուր չիք հայր վանաց.

Հայր ոչ եթէ անհայր (կամ անհօր) վանիցն լինել. (Լմբ. պտրգ.։)