cf. Խանծ.
ԽԱՆՁ կամ ԽԱՆԾ. δέλεαρ esca. որ եւ ԽԱՅԾ ասի. կեր եդեալի կարթ. խածանելի պատառ որսալոյ. նմանութեամբ Լուցկիք. եէմ.
Կարթ ոչինչ սքանչելի խանձիւք պատեալ իբր զկերակուր կլանէ։ Զականջսն խանձիւ որսալ. (Փիլ. լիւս. եւ Փիլ. տեսական.։)
Նա՝ որ խանձիւս այսու առ ի յախտն քարշեալ. (Նիւս. կազմ.։)
Խանձ (տպ. խայծ) մահու եղեւ մարմինս. զոր անգիտացեալ՝ կլանէր վիշապն. (Կոչ. ՟Ժ՟Բ։)
Զճարպն խանձ արար ձիթոյն եւ մազոյն, զոր ոչ էր սովոր ուտել։ Խանձ, որով սովորաբար սատանայ կերակրէր. (Վրդն. դան.։)
Խանձ ի ներքս դնէ զչար խորհրդակցութիւն, եւ բորբոքէ զախտն։ Խանձն ի ներքս դնէ զտծտմութիւն. (Շ. ՟բ. յհ. ՟Ժ՟Ա։ Եւագր. ՟Ե։)
ԽԱՆՁ (որպէս արմատ Խանձելոյ) Խանձատումն. եւ Հոտ խանձողի. խանծ, խանծի հոտ, հոտ մը.
Որք իբր ի ճենճերոյ իմնյօդոյ այտի զհոտ ծծեն ըռնգամբք խանծ առեալ. (Փիլ. լիւս.։)
Ի տոչորեալս հասաք խանձառ (անուն՝ տեղին). զի ստուգատէս ըստ անուանս մեզ թուի թէ եղեալ խանձ առ՝ յաւէտ տոչորմամբ. (Մագ. ՟Կ՟Ա.)
Յորժամ զխանձ առնուցուն զճնապարհայն, եւ ի ձեր վերայ եւս գայցեն։ Խանձ առեալգերիչքն զճանապարհին՝ եւ զձեզ գերեսցեն. (Ոսկ. եւ Գէ. ես.։)
Սիւնքհրեղէնք երեւեցան յերկինս, եւ երկիր ամենայն իբրեւ խանձիւ բորբոքէր. (Սամ. երէց.։)