ձ.

ԼՈՒՍԱՓԱՅԼԵՄ ԼՈՒՍԱՓԱՅԼԻՄ. λάμπω, ἑλλαμπρύνομαι , φαίνω splendeo, luceo στίλβω, ἁπαυγάζω fulgeo. Լուսափայլ լինել. պայծառանալ. լուսաւորիլ. շողշողել.

Այսպէս իմասցի զինքն, եւ զոր նախ քան զինքն, յորմէ լուսափայլեացն. (Մաքս. ի դիոն.։)

Լուսափայլին, եւ դարձեալ ի յազգակիցսն՝ լիւրեանցսն թափանցիկ առնեն. (Դիոն. ածայ.։)

Արեգականման լուսափայլեալք երեւէին. (Փարպ.։)

Իիւսին պսակք զանազանեալ, եւ պատմուճանք լուսափայլեալ։ լուսափայլեալ դիմօք աստուածահրաշ տեսլեամբ. (Շար.։)

Եւ անդուստ լուսափայլեալ ամենայնն միանայ ընդ աստուած. (Լմբ. սղ.։)