adj.

that suffered a violent death, that died a death of torture;
— լինիմ, to be beaten to death;
— առնել, սպանանել, to belabour, to maul, to beat to death.

adj. adv.

Թոպեալ ցմահ. չարաչար կոշկոճանօք.

Զկնի թոպամահ լինելոյ երանելւոյն Յուսկան։ Զգլխաւոր առաջնորդն թոպամահ սպանին. (Բուզ. ՟Գ. 3։)