vagabond;
vagrant, wandering, roving, rambling;
— շրջել cf. Թափառիմ.
(լծ. արաբ. պրս. թաֆ, թայիֆ, եւ այլն) μέτοικων, πλανήτης , πεπλανόμενος, πλαζόμενος, ἁλώμενος, ἑωσμένος vagus, vagabundus, errabundus, oberrans Որ թափառ շրջի. թափառեալ. յածեալ ընդ աշխարհ. մոլորական. աստանդական. վտարանդի. տարագիր. գաղթական. պանդուխտ. բարբարական. տէտիրկին.
Գերի թափառական։ Ոչ ոք իցէ՝ որ ժողովիցէ զթափառականսն։ Եւ ոչ իցէ ազգ, յոր ոչ հասանիցեն թափառականքն Եղամայ. (Երեմ. ՟Ի. 3։ ՟Խ՟Թ. 5. 36։)
Այր թափառական գիտաց բազում ինչ. (Սիր. ՟Լ՟Ա. 9։)
Յանապատ վայր՝ յորում թափառականն (այսինքն թափառեալ) շրջէր. (Փիլ. իմաստն.։)
Կեան յաշխարհի (սուրբք) իբրեւ զթափառականս (կամ զթափառնականս). (Մանդ. ՟Ա։)
Զտանուտէրն անհանգիստ եւ թափառական տատանեալ. (Նար. ՟Ծ՟Ա։)
Թափառական այր կարծեցեալ. (Շ. վիպ.։)