Թարսիս, սսի, սսայ

s.

ԹԱՐՇԻՇ կամ ԹԱՐՍԻՍ. Բառ եբր. մ. Ակն ինչ պատուական՝ ծովագոյն (ըստ թարգմ. անուան). կապոյտ քար. յակինթ. թերեւս յանուանէ տեղւոյ առեալ. ուստի ասի ի մեզ,

Ականց թարշշի։ Ակամբք թարսսայ. (Երեմ. ՟Ժ՟Թ. 2. եւ այլն։ Եզեկ. ՟Ա. 16։ Երգ. ՟Ե. 14։)