adj.

cf. Թաւուտ.

adj.

Հոծեալ թփովք. թաւ.

Զորպիսի՛ անտառս, զթանձրախիտ մայրիսն, զթաւաթուփսն, եւ զստուարածառսն, եւ զերկայնաճիւղսն. (Սարգ. յկ. ՟Ը։)