adj.

crowned, that has a crown, reigning, that holds a crown.

adj.

Ունօղ զթագ եւ զթագաւորութիւն. թագաւոր. թագուհի. արքայորդի. եւ Թագաւորական.

Յայս տաճարի փեսայ թագակալ, եւ արքայ արքայից Քրիստոս ի Յովաննէ վկայեցաւ. (Սարկ. քհ.։)

Որպէս դշխոյ ոմն թագակալ. (Նար. խչ.։)

Ոչ գոյր որդի թագակալ թագաւորութեանն. (Լաստ. ՟Բ։)

Թագակալքն հատան ի յուդայէ. (Վրդն. ծն.։)

Յաստուածապաշտ եւ թագակալ տոհմէ. (Ագաթ.։)

Դադարեաց թագակալ պերճութիւնս հայկական գրոհի. (Յհ. կթ.։)