s.

concurrence;
accompanying;
concomitance;
retinue;
coincidence.

s.

συνδρομή concursus Զուգընթացութիւն. ճանապարհակցութիւն. գործակցութիւն. միաբանութիւն.

Ընթացակցութիւն խորամանկութեան բանսարկուին. (Նար. ՟Խ՟Ե։)

Յառաջնորդացն ընթացակցութենէ ոչ խոտորեցան։ Պահեն զարդարս եւ զմեղաւորս ընթացակցութեամբ գլխոյն իւրեանց Քրիստոսի. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընթացակցութիւն ընթացակցութիւնք
accusatif ընթացակցութիւն ընթացակցութիւնս
génitif ընթացակցութեան ընթացակցութեանց
locatif ընթացակցութեան ընթացակցութիւնս
datif ընթացակցութեան ընթացակցութեանց
ablatif ընթացակցութենէ ընթացակցութեանց
instrumental ընթացակցութեամբ ընթացակցութեամբք