vn.

to be led astray, to lose one's way, to deviate, to turn aside;
to lose one's self.

ձ.

ԶԱՐՏՈՒՂԻՄ եւս եւ ԶԱՐՏՈՒՂԵՄ, եցի. չ. διααμαρτάνω τῆς ὀδοῦ devio παρατρέπομαι a solita via avertor, recedo որ եւ ԸՍՏԱՐՏՈՒՂԻԼ. Արտաքոյ ուղւոյ ելանել. խոտորիլ. թիւրիլ. ստերիւրիլ. շեղիլ. ճամբէ դուրս ելլալ, ծռիլ.

Ոտք՝ որ զարտուղեցան յարդարութեան ճանապարհէն. (Յճխ. ՟Ի։)

Մի՛ զարտուղիք յարքայական պողոտայէն. (Թէոդոր. մայրագ.։)

Զարտուղելոցն յողջախոհութենէ. (Պիտ.։)

Վրիպեալ զարտուղին խորհուրդք. (Վեցօր. ՟Զ։)

Եթէ զարտուղեսցէ ի բնութենէն, եւ յըստմտացն գործոյ (լինի) օտարանալ. (Նիւս. կազմ.։)