adj.

ԵՂԵՌՆԱՅԻՆ ԵՂԵՌՆԱՒՈՐ. ἁθλιώτατος miserrimus ὁλέθριος nocivus, exitiosus Չար. ժանտ. դժնեայ. թշուառական. վնասակար. կորստական. սատակչական.

Ի կորեանց առիւծուց անձնական օձս եղեռնային. (Նար. ՟Բ։)

Իսկ եղեռնային հուր հերձուածողին (արիոսի՝)հրդեհեաց բնաւին. (Գանձ.։)

Ա՛յ թշուառ ... գո՛նէ արդ առ վաղիւ պատրաստեսցես եղեռնաւոր թշուառական ազգին հրէից։ Փղապետն այսպէս յանկարծ ժամանակի յեղեռնաւոր պատուհասէն մազապուր ելանէր։ Ուր համարեցան զեղեռնաւոր սատակումն անձանց իւրեանց կատարել. (՟Գ. Մակ. ՟Ե. 21. 19։ ՟Զ. 21։)

Ի շարժել եղեռնաւոր չարեացն։ Ծովու խռովութեանց նմանեցուցանելով զեղեռնաւոր չարիս. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա. եւ ՟Ժ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif եղեռնաւոր եղեռնաւորք
accusatif եղեռնաւոր եղեռնաւորս
génitif եղեռնաւորի եղեռնաւորաց
locatif եղեռնաւորի եղեռնաւորս
datif եղեռնաւորի եղեռնաւորաց
ablatif եղեռնաւորէ եղեռնաւորաց
instrumental եղեռնաւորաւ եղեռնաւորաւք