adj. s.

որ եւ եկեղեցապան, եկեղեցպան. Վերակացու եւ պահապան եկեղեցւոյ.

Եկեղեցեպան եփրեմ։ Ասէ ցեկեղեցեպանն. (ՃՃ.։)

Եկեղեցապանն, եւ մի ոմն ի կրօնաւորացն. (Զենոբ.։)

Երեւեցաւ յերազի սուրբ աստուածածինն եկեղեցապանին. (Հ=Յ. մարտ. ՟Ժ՟Է.։)

Եկեղեցեպանն իջոյց զնա յամբոնէն. (անդ. յուլ. ՟Ի՟Ա։)

Առի ի քէն ի ստեփաննոսէ քահանայէ՝ եկեղեցպանէ սրբոյ յարութեանդ. (Վրք. հց. ձ։)