cf. Եհ.
Ե՛Հ ԵՀԷ՛.. առաւել ռմկ. իբր Ո՛հ. ո՛վ. Թր. քեր. ուր կոչի եւ մակբայ մոլութեան, այսինքն մոլեգնութեան գուշակաց կամ աստուածարելոց.
Ե՛հ, զիա՞րդ կորեաւ։ Ե՛հ, կամ ո՛հ, որ եթող զուսումն մանկութեան. (Երզն. քեր.։)
Իսկ որ դնի.
Եհէ՛, իսկ արդ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 36.) ի յն. լոկ ասի, արդ։