Դրժողութիւն, ութեան

s.

ԴՐԺՈՂՈՒԹԻՒՆ ԴՐԺՈՒԹԻՒՆ ԴՐԺՈՒՄՆ. Դրժանք. ἑπιβουλή insidiae Դաւ. դաւաճանութիւն. դարանակալութիւն. նենգութիւն. խաբէութիւն. անիրաւութիւն.

Դրժողութիւն բարուց։ Դաւ դրժողութեան։ Բանորսակացն դրժողութիւնք. (Խոր. ՟Բ. 23։ Յհ. կթ.։ Յհ. իմ. պաւլ.։)

Առ պահպանութիւն արտաքնոցն դրժողութեանց թշնամւոյն զգուշագոյն։ Նենգութիւն (է) ի չարեացն դրժողութիւնսն ներգործել. (Բրս. հց.։)

Իբր մահադեղօք դիւրաւ ներգործէ զդրժութիւն. (Պիտ.։)

Ուժգին իմն դրժութեամբ խնդրէր. (Յհ. կթ.։)

Ի դրժութենէ (եղբօրն) սատակեալ լինի։ Քանզի պատրանք դրժումն է։ Կռիւք եւ դրժմունք (ազգականաց) առ միմեանս. (Փիլ.։)

Ընդ օրէնսն անցանելն՝ եւ բնութեանս սահմանի է դրժումն. (Լմբ. պտրգ.։) cf. Դժրողութիւն։