Դիւրապէս

cf. Դիւրաւ. ῤᾷον facilius

Դիւրապէս եւ ի մասանցն զբոլորն կարօղ եմք գիտել. (Անյաղթ պորփ.։)

Ոչ գաւառացիք միմեանց գոլն սոցա, զի ծառայեսցեն դիւրապէս. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)

Դիւրապէս ունել կամ թողուլ նոյնպէս զօրաւոր. (Նար. ՟Կ՟Գ։)

Դիւրապէս մեղօքն աղտեղանաս. (Մաշկ.։)