adj.

ԴԻՒՐԱՅՐԵԱՑ ԴԻՒՐԱՅՐԵԼԻ. εὕπρηστος, εὑκατάπρηαστος facilis accensu ustuque Դիւրաւ այրելի. դիւրակէզ.

Մորենի՝ դիւրայրեաց է. (Կիւրղ. ծն.։)

Փայտ՝ դիւրայրեացն նիւթ. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)

Զդիւրայրելի անտառն (կամ զնիւթն) խնամով մերով հեռագոյն ի հրոյն ի բաց դնել. (Բրս. մախ.։)

Դիւրայրելի ցօղուն, կամ նիւթ հրոյ, փայտ, մարմին. (Սարգ.։ Գէ. ես.։ Մխ. ապար.։ Տօնակ.։)