ԴԻԱՀԱՆՈՒԹԻՒՆ ԴԻԱՀԱՆՔ. κῆδος, ταφή, ἑκφορά funus, sepultura, elatio Հանել տանելն ի տանէ զմեռեալն ի թաղումն. թաղումն. սուգ մեռելոյ.

Օրհնութեամբ յուղարկեն զգնացեալն. յուղարկութիւն կոչեն, եւ ոչ դիահանութիւն. (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Դ։)

Եթէ որ ի դիահանացն գայցէ, պիղծ է, ո՞րչափ եւս առաւել որ ի պատերազմէն. (Ոսկ. տիտ.։)