hy    |   fr

Դիապաշտութիւն, ութեան

s.

idolatry.

s.

Դիցապաշտութիւն, կամ դիւապաշտութիւն.

Ոչ ունի խնդութիւն կռամոլ դիապաշտութիւնն, այլ տխրութեամբ լցեալ է. (Եփր. աւետար.։)

Դիապաշտութիւն. ա՛յլ ձ. դիւապաշտութիւն։ (Բուզ. ՟Ե. 31.)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դիապաշտութիւն դիապաշտութիւնք
accusatif դիապաշտութիւն դիապաշտութիւնս
génitif դիապաշտութեան դիապաշտութեանց
locatif դիապաշտութեան դիապաշտութիւնս
datif դիապաշտութեան դիապաշտութեանց
ablatif դիապաշտութենէ դիապաշտութեանց
instrumental դիապաշտութեամբ դիապաշտութեամբք