cf. Դժնեակ.
cf. Դժնդակ. δεινός եւ այլն.
Դժնեայ որդի, կամ վարք, վայրք, առապար. գործք, հայեցուած, սովորութիւն. (Եզնիկ.։ Եղիշ.։ Խոր.։ Մխ. երեմ.։ Սարկ.։)
Դժնեայ դատախազ, մատնիչ, փուշ, հնարաւորութիւն։ Եւ ինձ դժնէիս։ Առ դժնէիս ամբարշտութիւն։ Դժնէից դահճաց, նենգողաց մարդոց։ Հրապոյրս ինձ դժնեայս արբուսցէ։ Քան զամենայն դժնեայս. (Նար.։)
Դողումն դժնեայ, եւ երկիւղ մեծ. (ՃՃ.։)
Անարգէր դժնեայ անարգանս, այսինքն անարգանօք. (Վրք. հց. ՟Դ։)
ԴԺՆԵԱՅ. Ըստ յն. ոճոյ՝ իբր ճարտարի զօրաւոր.
Դժնեայ գիտութեամբ. (Պիտ.։)
Արդեօք ճարտասանի ուրուք եւ կամ բանագրի դժնէի յարմարելով զբանն առ ի լսողացն հիացումն. (Բրս. գորդ.։)
ԴԺՆԵԱՅ. մ. Դժնդակապէս. չարաչար. դժնեայ օրինակաւ. դժնէաբար.
Ընդէ՞ր այնպէս դժնեայ նեղէ դեւն պոռնկութեան. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ե։)