that, this.
ԴԱ գրի եւ ԴԱՅ. cf. Դոյն. Դերանուն ցուցական՝ որ յայտ առնէ զմիջինն եւ զառաջիկայն ի յոլովից երրորդ դիմաց, զորոց բանն է. ատ, ատի, տըվի, տվինակ չու. որոյ նմանն չիք ի յն. եւ լտ. այլ անխտիր է առ նոսա ասել, սա, կամ դա, յայլեւայլ սեռս. οὔτος, αὔτη, τοῦτο hic, haec, hoc;
is, iste եւ այլն.
Դա՛ է որդի իմ սիրելի։ Արասցուք դմա օգնական ըստ դմա։ Առէ՛ք ի դմանէ զմնասն։ Զի կերիցեն դոքա։ Չէ դոցա բաւական.եւ այլն։
Դովաւ եւ ի դմին մեծն եւ հրաշալին կայ ծածկեալ. (Անյաղթ բարձր.։)
Դոքօք զստամբակսն ածես ի հաւանութիւն։ Գոհ իցեն զդմանէ։ Զի՞նչ պատմեն զդմանէ. (Եղիշ. ՟Գ. ՟Ե։)
ԴԱ ԱՒԱԴԻԿ. շ. ἁτάρ δε, νυνί δε, τί ὄτι nunc autem, quid? quod? Իսկ արդ. բայց արդ. այլ արդ. իսկ այժմ աւադիկ. զի՞ է՝ զի. տէ՞. հա՞
Դա՛ եւ դուք աւադիկ անողորմ հասէք ի վերայ իմ. (Յոբ. ՟Զ. 21։)
Դա աւադիկ զարհուրեալ իմն են. (Երեմ. ՟Խ՟Զ. 5։)
Դա՛ աւադիկ քո՛ է գազանդ, եւ չկամիս տիրել։ Իսկ դա՛ աւադիկ, ուստի եւ կամիցիմ զքեզ ճանաչել, ամենայն ուրեք ի նորուն հակառակաց գտանեմ զքեզ երեւեալ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)