adj. s.

workman, maker;
minister;
active, busy;
efficacious.

s.

ԳՈՐԾՈՒՆԵԱՅ ԳՈՐԾՕՆԵԱՅ. ἑργαζόμενος , ἑργάτης operans, operarius Նոյն ընդ վերնոյն (=ԳՈՐԾՈՒՆ) ըստ ամենայն նշ. որպէս Գործօղ. գործաւոր. ժիր մշակ. կամակատար. պաշտօնեայ. աշխատասէր. գործասէր. գործիչ. կատարիչ.

Գործօնէիցն, որք հատանեն զփայտն. (՟Բ. Մնաց. ՟Բ. 10։)

Ե՛րթ առ մեղուն, եւ ուսիր, զիա՛րդ գործօնեայ (կամ գործօն) է. (Առակ. ՟Զ. 8։)

Եթէ զդատարկսն ապրեցոյց, ո՞րչափ եւս առաւել գործօնեացս օգնական լինի. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 14։ Եղբայր մի՝ յոյժ փոյթ եւ գործունեայ (կամ գործօնեայ). Վրք. հց. ՟Դ։)

Իբրեւ զգործունեայս եւ զժիր մշակս. (Իգն.։)

Ճշմարտութեան է գործօնեայ։ Գործօնեայ եւ պահապան առաքինութեանց. (Փիլ.։)

Գործօնեայ չարեաց, կամ արդարութեան, դժնդակութեանց, սատակման, իմաստութեան, այսքանեաց բարեաց. (Եզնիկ.։ Պիտ.։ Նար.։ Սարգ.։)

Գործունեայք ըստ արժանեացն ընկալցին՝ ոմն պատիժ, եւ ոմն պսակ. (Խոսր.։)

Ձեռքն են գործօնեայ գործոց. (Նար. երգ.։)

Ասէ ցմանուըն, որ էր գործունեայ իւր. (Վրք. հց. ՟Ի։)

Գորօնէիւքն կատարէ զխորհուրդս մեղացն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Խ՟Է։)

Ահ մեծ անկանէր ի վերայ գործօնէիցն եւ գործակալացն. (Ճ. ՟Գ.։)