prince, master, superior, deacon;
capital, principal, fundamental, essential, first.
ἁρχηγός, ἠγούμενος, πρῶτος, κορυφαῖος princeps, dux, capitalis, supremus Երեւելի եւ առաջին ոք յիմիք կարգի որպէս գլուխ. պարագլուխ. իշխան. աւագ. առաջնորդ. նախարար. ազնուական.
Արք գլխաւորք։ Զամենայն գլխաւորս ի նոցանէ։ Գլխաւորք ժողովրդեանն, կամ գնդիցն. (Թուոց. ՟Ժ՟Գ. 3. եւ 4։ ՟Ժ՟Զ. 2։ ՟Բ. Թագ. ՟Դ. 2։ Ղկ. ՟Ժ՟Թ. 47։)
Պետրոս գլխաւորն եւ երիցագոյն աստուածաբանիցն ծայրութիւն. (Դիոն. ածայ.։)
Այն սուրբ չորից շղթայիցն՝ որ անկաւ ի պետրոսէ գլխաւորէ. (Կլիմաք.։)
Պատիւ արարեալ գլխաւորի առաքելոցն. (Սկեւռ. յար.։)
Առեալ զամենայն գլխաւորսն։ Երկուս ի գլխաւորաց իւրոց։ Հանդերձ գլխաւորաւ նոցին ղեւոնդիւ. (Խոր.։)
Բազումք ի գլխաւորացն պարսից։ Միջոյ գնդին կարգէր գլխաւոր զտէրն Արծրունեաց. (Փարպ.։)
Յորժամ տեսանիցես զգլխաւորս քաղաքաց մարմնագեղս, անդամայաղթս. (Ոսկ. ես.։)
ԳԼԽԱՒՈՐ. ἅκρον, κεφάλαιον excelsus, praecipuus Երեւելի եւ նշանաւոր ինչ.
Ի վերայ լերանց գլխաւորաց։ Քաղաք գլխաւոր. (Առակ. ՟Ը. 2։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ա. 2։)
Զգլխաւորն յիրաց։ Զսիրտն այժմ փոխանակ գլխաւորին էառ ի մէջ։ Յաղագս գլխաւորացն (յօրրէնս աստուծոյ՝ տասն պատգամաց). (Փիլ.։)
Շէնս գլխաւորս. (Խոր. ՟Բ. 7։)
Հինգ եւս գլխաւորօք ( ի պատուիրանս). (Արշ.։)
Գլխաւոր թիւք անդամոց։ Զմեղանացն գլխաւորաց. եւ այլն. (Նար.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | գլխաւոր | գլխաւորք |
| accusatif | գլխաւոր | գլխաւորս |
| génitif | գլխաւորի | գլխաւորաց |
| locatif | գլխաւորի | գլխաւորս |
| datif | գլխաւորի | գլխաւորաց |
| ablatif | գլխաւորէ | գլխաւորաց |
| instrumental | գլխաւորաւ | գլխաւորաւք |