adj.

ἁναιρετηκός inferens, tollens, exitialis Որ ինչ ի բաց բառնայ եւ եղծանէ զիմն.

Սաբեղիոս երկուցեալ յարիոսի անջատմանէն՝ ի բացբարձականն անկաւ մոլորութիւն. (Աթ. ՟Դ։)

Ո՞րպէս ուղղեսցուք զսէրն. զբացբացձականսն սիրոյ ի բաց խզեսցուք, զմախանս, զյաչաղանս, եւ զայլս. (Ոսկ. գծ.։)

Կամ ἁφαιρετικός subtrahens, negativus Ժխտողական, բացասական, որպիսի են ձայնք բաղադրեալք մասնկամբք ան, ապ, չ. որոյ հակադրեալն ասի ստորասական կամ վերադրական։

Բացատրոհէ ի միմեանց զստորասականն, եւ զբացբարձականն. (Տօնակ.։)

Անմահ եւ անսկիզբն՝ անապական, եւ այլն, ոչ ասին որպիսութեամբ, այլ միայն բացբարձականաւ։ Վերադրականքն նուազագոյնք են քան զբացբարձականսն. եւ բացբարձականք են յորժամ ի վեր առնլով զնա ասեմք, եւ այլն։ Լաւագոյն է զնա բացբարձականաւն աստուածաբանել, քան վերադրականաւն. (Վահր. երրորդ.։)