that flies above.
ὐψηλοπέτης, ὐψηπέτης altivolus, altivolans որ եւ ԲԱՐՁՐԱԹԻՌ. Որ թռչի ի բարձունս, կամ ի բարձանց, իրօք կամ նմանութեամբ.
Արծուի բարձրաթռիչ. (Մխ. դտ.։ եւ Նեղոս.։)
Զբարձրաթռիչ թեւսն անընչութեան. (Վրք. հց. ՟Ա։)
Ո՞րպիսի բարձրաթռիչ արար զհողեղէն եւ զծանր բնութիւնս։ (Սարգ. յկ. ՟Ե։)
Բարձրաթռիչ եղեալ՝ եկին առ նա. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Անուանեցաւ արծուի՝ վասն բարձրաթռիչ աստուածաբանութեան. (Տօնակ.։)
Անդադար եւ բարձրաթռիչ մշտաշարժութեանն (սերովբէից). (Դիոն. երկն.։)
Ահա վերաբերեմք առ քեզ՝ ճախրելով, իբրեւ ի բարձրաթռիչս եղեալ. (Եղիշ. ՟Ա.) իմա՛, որպէս բարձրաթռիչ (թռչուն) լինելով։