higher, sublime;
supreme, grand;
—, —ս, highly, sublimely, boldly.
ὐψηλότερος, ὐψηλότατος altior, excelsus Առաւել բարձր (ըստ ամենայն նշ). վերագոյն. գերապանծ. գերազանց. Մին բարձրագոյն էր քան զմիւսն. (Դան. ՟Ը. 3։)
Զի նա՝ առաւել բարձրագոյն եւ մեծ էր. (՟Գ. Թագ. ՟Գ. 4։)
Լերանց բարձրագունից. (Խոր. ՟Ա. 10։)
Քան զերկինս բարձրագոյն. (Շար.։)
Որ կատարեալն են սիրով նորա՝ բարձրագոյն են նոքա ի պատճառանաց օրինաց. (Եփր. ել.։)
Բարձրագունից արժանաւոր գովութեանց. (Խոր. ՟Ա. 1։)
Բարձրագոյն գոս հրաշից. (Անյաղթ բարձր.։)
Բարձրագոյն ազդեցութիւն, վարդապետութիւն, առաւելութիւն, բնութիւն, եւ այլն։ Զբարձրագոյնսն որոտաց. (Ագաթ.։)
Բարձրագոյն բարբառ, օրհնութիւնք, հատուցումն, եւ այլն. (Կորիւն.։)
Ի բարձրագոյն խնդրոյս. (Մագ.։)
Բարձրագոյն իմաստ, շնորհ, բարիք, բերք, եւ այլն. (Նար. ստէպ։)
Զիա՛րդ է խոնարհ, որ ի ծոց էր բարձրագունին հօր. (Կիւրղ. գանձ.։)
Եւ այսպէս բարձրագունին ծանուցաւ խոնարհութիւն. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Եւ թէ ե՛ւս ի բարձրագունացն. (Մխ. դտ.։)
Պատուով բարձրագունաւ։ Փառօք բարձրագունօք. (ՃՃ.։)
Լի են խոնարհագունիւք եւ բարձրագունիւքն. (Իգն.։)
Բարձրագունօքն եւ հանդերձելովքն պատկառեցոյց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 16։)
Եւ ոչ թէ առ բարձրագոյն ոք. այսինքն աւագագոյն. (Ագաթ.։)
ԲԱՐՁՐԱԳՈՅՆ. մ. Ի բարձի վայրի. կամ Համարձակ ի ձայն բարձր. կամ Խորագոյնս.
Բարձրագոյնս նստեալ քո ի հոգւոջ քում դատարանի. (Մաշկ.։)
Որք բարձրագոյն պատմէին իսրայէլական տոհմին։ Բարձրագոյն գոչէին. (Ագաթ.։)
Բարձրագոյն իմն խորհելով. (Սահմ. ՟Ժ։)