cf. Բարձրաբարբառ.
Մեծաձայն. բարձրագոչ.
Եւ ասէ յուդիթ բարձրաձայն բարբառով. յն. ձայնիւ մեծաւ. (Յուդթ. ՟Ժ՟Գ. 17։)
Եւ զայն ցուցանէր բարձրաձայն աղաղակաւ յայտ յանդիման առաջի ամենեցուն. (Ագաթ.։)
Ի ձայն բարձր.
Բարձրաձայն հնչել. (Ագաթ.։ Լմբ. սղ.։)
Սկսաւ ասել բարձրաձայն. (Վրք. հց. ՟Բ։)