Բարեգոյն

adj.

κρείττων melior cf. ԼԱՒԱԳՈՅՆ.

Որ ինչ բարեգոյնքն կամեցան եւ կարգեցին. (Կանոն. յն. բարւոք։)

εὕχροος, εὕχρους Լաւ ըստ գունոյ եւ եղանակի. գունը աղէկ.

Երաժշնականին քաջայարմար եւ բարեգոյն դաշն կամ ձեւ. (Պղատ. օրին. ՟Բ։)