adj. s.

βαβυλώνιος babylonius Բնակիչ կամ յազգէ բաբելովնի, կամ աշխարհին քաղդեացւոց. պաղտատլը, պապէլլի.

Աշխարհ, կամ արքայ բաբելացւոց (յն. լտ. բաբելովնի). (Դան. ա. 1։ գ. 1։ եւ ժդ. 2 եւ այլն։ Գերութիւն բաբելացւոց. Մտթ. ՟Ա. 11։)

Մի եւ նոյն բաբելոնի հնոցն՝ եւ բաբելացի անօրինացն բոցանայր. (Փարպ.։)

Որպէս Բաբելական. կամ ըստ օրինի երկրին բաբելոնի. պաղտատի.

Ունէր ի ձեռին փոքրիկ ցուպ բաբեզացի. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Է։)

Եթէ իցէ անդ բաբեղացի ոմն հուր, քոյոցն մի կարասցէ վնասել. (Սարկ. հանգ.։)