hy    |   fr

Բաբախումն, ման

s.

cf. Բաբախիւն.

s.

ԲԱԲԱԽԻՒՆ ԲԱԲԱԽՈՒՄՆ. Ստէպ բաղխումն. ընհարումն. հնչիւն բախման. զարնըւածք, զարնելու ձան. վուրուշ, վուրուլուշ, զարպ.

Դղրդումն, որոտ, բաբախիւն. (Երզն. քեր.։)

Բաբախմամբ կրծից. (Մխ. աղօթ.։)

Ի վերայ դեղման տեղալով՝ ոչ լինին ձայնք բարբառոյ, եւ ոչ բաբախմունք ճայթմանց, եւ ոչ թնդիւնք դղրդմանց. (Եղիշ. խաչել.։)

Յօդաւոր ձայն ասի մերս սակս տառիցն զանազանութեան, եւ բաբախման եւ երիւրման ի գոչման ձայնին մերոյ. (Երզն. քեր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բաբախումն բաբախմունք
accusatif բաբախումն բաբախմունս
génitif բաբախման բաբախմանց
locatif բաբախման բաբախմունս
datif բաբախման բաբախմանց
ablatif բաբախմանէ բաբախմանց
instrumental բաբախմամբ բաբախմամբք