cf. Աւանդակիր.
Պահօղ զաւանդն ընչից, կամ օրինաց, ուխտից, եւ այլն. եւ Որ ինչ հայի ի հաւատարմութիւն նորին.
Թէ դնէ մարդ աւանդ, եւ կրակ անկանի եւ այրէ զայն ըստ պատահման, ազատ է ի վճարելոյ աւանդապահն. (Մխ. դտ.։)
Զաւանդապահսդ ուխտից մերոց։ Որ վասն աւանդապահ զգուշութեանն զօրէնս հաստատեաց. (՟Գ. Մակ. ՟Զ. 18։ ՟Բ. Մակ. ՟Գ. 15։)
Աւանդապահքն տային ցմիմեանս մինչեւ ի յովաննէս. զի ի նա հասեալ էր յառաջին նախնեացն իբրեւ յաւանդապահ. (Ագաթ.։)
Երկիւղած ի տեառնէ Աստուծոյ, յոյժ աւանդապահ պատուիրանաց նորա. (Բուզ. ՟Դ. 3.)
Յաղագս ղազարու աւանդապահի. (Մամբր.։)
Կանոնական սահմանաւ զմեզ պարսպեալ զգուշացուցին նոցին աւանդապահք. (Յհ. իմ. ատ.։)
Որով խաբեալք ... աւանդապահք խաւարի կոչեցան. (Համամ առակ.։)
Աւանդապահ կրօնիցս մեր եղեալ. (Ասող. ՟Գ. 7։)
Ոչ եղեն աւանդապահք, այլ օրինապահք. (Լմբ. առ լեւոն.) իմա՛, ոչ պահօղ մարդկային աւանդութեանց եւ խտրանաց։