pl. s.

contempt, disdain;
outrage, offence, injury;

adv.

արհամարհանօք, disdainfally, contemptuously.

s.

ἑξουθένημα, ἑξουδένωσις, μυκτηρισμός եւ այլն. abjectio, contemptus, subsannatio եւ այլն. րհամարհելն, իլն. արհամարհութիւն. անարգութիւն. անարգանք. ըստ յն. յոչինչ դնելն, կամ իլն. մերժումն. Տե՛ս Սղ. ՟Ի՟Ա 7։ ՟Ճ՟Ժ՟Ը. 22։ ՟Ճ՟Ի՟Բ 3. եւ 4։ Կամ Ստունգանումն, պատուիրանազուցթիւն.( ՟Գ. Թագ. ՟Ը 50։ Երեմ. ՟Ժ՟Բ 1։) Կամ Ունչս առնելն. եպերանք. այպանք. (Սղ. ՟Լ՟Դ 16։ Յոբ. ՟Լ՟Դ 7։ Նեեմ. ՟Դ 4։ Կամ Անտես առնելն. ՟Բ. Մակ. ՟Ե. 17. եւ այլն։)

Տանջեցէ՛ք զթշուառականդ յաղագս արհամարհանաց դորա զիմ արքայութինա. (Ճ. ՟Ժ.։)

Ամենայն իրիք արհամարհանս առնել ցանկութեամբ խրատու։ Զօրութիւն ոչ առնու յանձն զայլոյն արհամամարհանս. (Փիլ. լիւս.։)

Մի՛ արհամարհանս զբաւական յամենայնի տէրութեամբն արասցեն. (Պիտ.։)

Վասն զնովաւ արհամարհանացն. (Խոսր.։)

ամենայն ինչ որ դիւրաւ անկանի ի բուռն՝ ընդ արհամարհանս ունիմք. (Վէցօր. ՟Գ։)

Իբր Արհամարհ ինչ.

Ծառայել օրինաց, որ եւ մտաց մերոց ծանր թուի, եւ արհամարհանք. (Փարպ.։)