adj. s.

ἁττικός. atticus. Բնակիչ ատտիկէ դաւառի յելլադա. աթենացի.

Ատտիկեցիս ըստ վատթարութեան, այլ ոչ ըստ բարեբաստութեան. (Նար. ՟Կ՟Ե։)

Ատտիկեցի եւ ողբերգական առասպել ասես, ո՛վ վեհագոյն. (Պղատ. մինովս.։)