valiant, courageous;
virtuous, honest.
ἁνδρεῖος, ἑνάρετος, γενναῖος , ἅριστος. virtute praeditus, fortis, generosus, optimus. (արմատն է ի հյ. արի, եւ աք. այսինքն ոտք կամ արագ. եւ ի յն. ա՛ռի, լաւ, արագ. եւ առէդի՛, ոյժ, զօրութիւն, առաքինութիւն. Արի. ժիր. աջողակ ի գործս արութեան եւ լաւութեան. քաջ. զօրաւոր. ընտիր. ճարտար. բարի. ազնիւ. հանճարեղ. բանիբուն. բարեգործ. բարեկրօն. բարեպաշտ.
Ի մէջ պատերազմի (երեւեցայց) առաքինիւ։ Խորհրդականքդ առաքինիք. (Իմ. ՟Ը. 15։ ՟Գ. Մակ. ՟Զ. 17։)
Առաքինի եղեալք՝ հալածիմք ի չարացն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 36։)
(Իսահակ) մարմնով գեղեցիկ, եւ հոգւով առաքինի։ Առաքինի քաղաք օրինօք ասի մատակարարիլ. Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. նխ. ՟բ.։ Աբարահամ ի փորձութեանն իւրում գտան առաքինի։ Լսելով զառաքինութեանցն զքաջութիւն։ Կնոջն առաքինւոյ. (Եղիշ. ՟Բ. եւ ՟Ա. եւ Եղիշ. յես.։)
Երկի՛ր պագ առաքինւոյ արուեստաւորին՝ բոլորեցունցն աստուծոյ. (Բրս. յուդիտ.։)
Հմուտ եւ առաքինի վարդապետք։ Առաքինեացն է փոյթ հանդիսանալ ընդ քաղցր երկասիրութեանն վաստակս. (Պիտ.։)
Ամփոփեալ զինքն առաքինոյն յամենայն աշխարհածուփ զբօսանաց. (Փարպ.։)
Եւ իբր Առաքինական. արիական. գովելի. բարեկարգ. վայելչական.
Առաքինի վարք, կամ քաջութիւնք, քաջողջութիւն, գործք. (Փարպ.։ Յհ. կթ.։ Լմբ. եւ այլն։)
Առաքինի կարգ է յուսմունսն, նախ առաջին ուսանել, եւ ապա խօսել. (Նիւս. երգ.։)
Առաքինի է արմատն. (Ոսկ. ի մելիտ.։)