adj.

who loves virtue or bravery, virtuous.

adj.

φιλάρετος. virtutis amans, studiosus. Սիրօղ առաքինութեան. փոյթ եւ եռանդուն յառաքինութիւնս (անձն, կամ ընթացք եւ գործք).

Չարատեաց եւ առաքինասէր միշտ վարելով բնութեամբ։ Յայս (յոյս) իբրեւ ի կուռ ճանապարհ առաքինասէրն հասանէ հոգի. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. իմաստն.։)

Յաղագս քո առաքինասէր եւ պարկեշտ հոգւոյդ. (Փարպ.։)

Առաքինասէր ծնօղք, կամ նահատակք, անձինք, կարգ, գործք, վարք. (Պիտ.։ Խոսրովիկ.։ Յհ. կթ.։ Ժմ.) (Շար.։)

Ամենայն ուրեք մտերմութիւն ընտրի առ առաքինասիրէն աստուծոյ. (Մեկն. ղեւտ.։)