thence;
there;
ի լեռնէ —, from yonder mountain;
աստի եւ —, from each side.
ԱՆՏԻ εὕθεν, ἑντεῦθεν, ἑκεῖθεν. inde. գրի եւ ԱՆԴԻ. Յայնմ տեղւոջէ կամ կողմանէ. անկէ, անկից.անտէն. օնտան.
Անտի բաժանի։ Գնաց անտի։ Աստի եւ անտի։ Անտի աղաղակ քաղաքին, եւ աստի զօրացն։ Անտի այսր. եւ այլն։
ԱՆՏԻ ԵՒ ԱՅՍՐ. ԱՆՏԻ ՅԱՌԱՋ. cf. ԱՅՍՐ, cf. ՅԱՌԱՋ։ նխ. ԱՆՏԻ. նխ. Յայնմ կողմանէ. յայնկոյս. անդր քան. եօթետէ. գարշըտա.
Նստան նոքա անտի աղբերն գաբաւոնի, եւ սոքա աստի. (Բ. Թագ. Բ. 13։)
Անտի քան զջրհորն. (Թուոց. ԻԱ. 16։)
Աստի եւ անտի եփրատայ. (Խոր. Բ. 76։)
Յայնմ բանէ. յայնմ ժամանակէ. վասն այն. քան զայն. եւ այլն. օնտան. օլ սէպէպտէն.
Որդի մարդոյ անտի յարաժամ կոչէ ի վերայ իւր. վասն զի աստուծոյ (որդի) սեպհական է նա. (Զքր. կթ.։)
Յիմար կուսանքն անտի եւեթ կորեան, զի զիւղն ողորմութեան ընդ իւրեանս ոչ բարձին. (Սարգ. յկ. Զ։)
Անտի անդր նոր երկինք, եւ նոր երկիր լինին. այսինքն յայնմհետէ, այնուհետեւ. λοιπόν. in posterum. (Կոչ. ԺԶ։)
իբր դերանուն՝ Յայնմանէ՝ պարզապէս.
Յորմէ պատուիրեցի քեզ անտի եւեթ չուտել. (Ծն. Գ. 11։)
Անտի իսկ (այսինքն յայնմ իւղոյ) օծանէին. (Ագաթ.։)
Զչարեաց սկիզբն անտի (ի նիւթոյ) կարծեցին. (Եզնիկ.։)
Ունիցի ինչ անտի (ի մարմնոյ սրբոցն). (Փարպ.։)
իբր յօդ, Ն. կամ Յայնմանէ. առընթեր գոյականաց.
Ի ծառոյ անտի։ Ի տեղւոջէ անտի։ Ի լեռնէ անտի եւ այլն։ Յիւրմէ անտի փառացն։ Ի նոցա անտի յուսոյն։ Ի նոցունց դից անտի։ Ի հեթանոսական ուսմանց անտի։ Կոչէր ի ձկնորսութենէ անտի. (Յճխ.։ Ագաթ.։)
Դաւաճանեալ ի դիւէ անտի։ Յիսկզբանց անտի կալոյ յաթոռ հայրապետութեան. (Յհ. կթ.։)
ԱՆՏԻ, իք, ից, իօք. ὀ, ἠ, τὸ ἑκεῖθεν. qui, quae quod inde, ibi, futurus, -a, -um. Որ ինչ է անդ կամ անդանօր. այսինքն հանդերձեալն. ախրէթտէքի ախրէթ.
Ընկեսցո՛ւք զաստի ճոխութիւնս, զի անտիօքն (անդիօքն) փարթամասցուք. (Ածաբ. աղք.։)
Խնդրեսցուք զանտի զհանգիստն. (Յճխ. ԺԶ։)
Ես ոչ վասն աստի կենացս եղէ աստուածասէր, այլ վասն անտի. (Վանակ. յոբ.։)
Երկրաւս զերկինս գործեցեր, եւ շահեցար զաստիսս եւ զանտիսն։ Զիա՞րդ ակն ունիմք զաստիս վայելել, եւ զանտիսն առնուլ. (Խոսր.։)
Զանտիսն իմաստասիրեաց. (Մագ. ԿԶ։)
Արտասուելովն փրկիմք յանտիցն. (Վրդն. սղ.։) Ստէպ եւս ասի.
Յանտի տանջանաց։ Յանտի կեանս։ Զանտի լուսաւորութիւնն. եւ այլն։
Յանդին իմոց բարեաց մի՛ ճաշակեսցես. (Վրք. հց. Թ։) Մերթ՝ Որ ինչ է անդ կամ յայնմ տեղւոջ.
Զծովու եւ զցամաքի գեղեցկօրէն խառնէին բարեփառութիւն, զանտիսն ի քաղաք տանել, եւ զքաղաքիսն անդրէն ածել. (Պիտ.։) Եւ երբեմն՝ Որ ինչ անտի կամ յայնմ իրէ լինիցի.
Սկսաւ ասել վասն ընչից, եւ չստանալոյ կարասի, յայտ արարեալ զանտի վնասն, եւ զաստի օգուտ. (Ոսկ. մ. Բ. 20։)
ԱՆՏԻ, տիոյ, ոց. ԱՆՏԻ. որ եւ ԱՆՏԻԱԿԱՆ. Պակաս ի տիոց. անկատար հասակաւ. եւ Տհաս. եւ Կարճեալ ի կենաց աշխարհի.
Կոյսք զանկատար յոյսս աշխարէին, եւ պատանեակք զանտիս հասակսն. (Փիլ. յովն.։)
Ազոխիցն անտիոցն. (Մագ. ԺԶ։)
Եթաց զնետս իւր ի վերայ թշնամեացն, անտի (կամ անտիս) արար զամպարիշտսն բարկութեամբ. (Ճ. Բ.։)